Theo en de Vlieland-kampen

Begin jaren zeventig was Theo Belterman docent algemene dierkunde aan de Universiteit van Amsterdam. Heel veel studenten biologie heeft hij tijdens het tweedejaarspracticum de finesses bijgebracht van de bouw van de hond en de werking van spieren. Maar zijn hart lag toch meer bij de veldbiologie. Daarom organiseerde hij sinds 1971 studiekampen op Vlieland. Eerst in het najaar om onder meer het foerageergedrag van wadvogels te onderzoeken. Bij voorkeur vanuit een hut op het Posthuiswad, later ook in het voorjaar voor onderzoek naar bijvoorbeeld het doortrekken van zangvogels en de zang van nachtegalen en vinken. Vooral de studenten die een hoofd- of bijvak bij Theo deden, gingen mee en bleven in de loop der jaren ook meegaan. Door zijn enorm brede kennis, niet alleen van soorten, maar vooral ook van ecologie en diergedrag, hebben zij erg veel aan deze studiekampen gehad.

Op een gegeven moment pasten de Vlieland-kampen niet meer in het studieprogramma. Een enthousiaste groep (oud)studenten is toen samen met Theo toch doorgegaan met de organisatie. De actieradius werd vergroot tot heel Nederland en zelfs een paar keer België. De onderwerpen werden nog gevarieerder. En steeds vaker stonden er flinke wandel- en fietstochten op het programma. Ook de deelnemers werden steeds gevarieerder. De studenten van het eerste uur studeerden af, maar bleven voor een groot deel meegaan. Naast jongere biologiestudenten gingen er ook steeds meer partners en zelfs kinderen mee.

Theo is helaas in 1988, veel te jong, overleden. De groep was inmiddels zo hecht geworden dat besloten werd door te gaan met de kampen. Daarom is in 1989 de Vereniging Theo Belterman opgericht. Twee keer per jaar gaan de leden als vanouds een paar dagen op stap, met Hemelvaart en in september of oktober. Afwisselend organiseren de leden deze kampen. Ze kamperen op een natuurcamping of bij de boer. Ieder met zijn eigen tentje. Koken en eten doen ze gezamenlijk in een grote tent. Veel natuurgebieden in Nederland zijn al door de vereniging verkend, van Texel tot Zuid-Limburg, van Oostvoorne tot Winterswijk en van alles daar tussenin. Ook hebben enkele leden drie keer een langere buitenlandse reis gemaakt, naar de Franse Alpen, Duitsland en Polen. Sinds een paar jaar is het een goede gewoonte dat tussendoor spontaan een wandeling of fiets- of kanotocht wordt georganiseerd. Gedenkwaardig zijn een fietstocht in het rivierengebied, een kanotocht in Nieuwkoop, wandelingen in Waterland, in de duinen en rond het Naardermeer.